Good Bye
“ มีอยู่อย่างนึงที่ฉันอยากทำแค่ไหนก็ทำไม่ได้
แต่นายทำได้สบายๆ ”
ชายผมสีทองกระซิบข้างหูผู้ชายคนหนึ่งก่อนจะผลักชายคนนั้นและหญิงสาวผมสีชมพูออกไป
“ ที่เหลือฝากด้วยล่ะ
ราดิเซย์... ”
ย้อนไปเมื่อ 30 นาทีที่แล้ว
ร่างของชายสองคนกำลังสู้กันในห้องโถงของคฤหาสน์แห่งหนึ่ง ใกล้ๆการต่อสู้นั่นมีหญิงสาวหัวชมพูคอยเฝ้าดูการต่อสู้ของคู่สัญญาและผู้มีพระคุณกับชีวิตของเธออยู่เงียบๆ
ทำไม..ทำไมมันถึงไม่สนุกเลย ฉันควรจะสนุกกับการที่จะได้ฆ่าไอ้หัวหงอกไม่ใช่เหรอ
ทำไม..ทำไมมันถึงไม่สนุกเลย ฉันควรจะสนุกกับการที่จะได้ฆ่าไอ้หัวหงอกไม่ใช่เหรอ
นักฆ่าหนุ่มผมสีทองได้แต่คิดว่าทำไมเขาถึงรู้สึกลำบากใจที่จะสู้กับคนตรงหน้า
นัยต์ตาสีฟ้าของเขาเพ่งมองเป้าหมายของเขาในคราวนี้ เป้าหมายของเขามีสองคน
ทั้งสองคนเป็นหนุ่มสาววัยเดียวกันกับเขา….
อิกนิส
เขาเป็นนักฆ่าที่เด่นในการใช้อาวุธประชิด ความเหี้ยมโหดของเขาที่สามารถฆ่าได้ทั้งเด็กและผู้หญิงได้ทั้งรอยยิ้มทำให้เขาได้รับการจ้างวานจากมาเฟียให้ฆ่าผู้บุกรุกสองคน คนแรกเป็นผู้ชายผมสีเงินชื่อ ราดิเซย์
คนที่สองเป็นหญิงสาวคนทรยศของมาเฟียนี้ชื่อ วิวาลดี้ ทั้งสองคนเป็นเพื่อนของเขาเอง
พวกนายเองเหรอ? ไอ้หงอกนะช่างมัน แต่ยัยบ้านั่น..ทำไมถึงได้อยากตายนักนะ
ในขณะที่อิกนิสกำลังคิดอยู่นั่นเองกระสุนของราดิเซย์ก็เข้าเป้า กระสุนขนาด 9 มม ได้ทะลุต้นขาข้างขวาของเขาไป
“
บ้าฉิบ.... ” อิกนิสสบถออกมาก่อนจะร่วงลงไปนั่งกุมต้นขาที่โดนยิงของเขา
“ นายแพ้แล้ว ” ราดิเซย์พูดพร้อมกับเอาปืนจ่อหัวของเขา
“ เฮอะ! งั้นก็ยิงมาสิไอ้หงอก ” อิกนิสท้าทายโดนไม่กลัวกระสุนปืนที่พร้อมจะทะลุหัวเขาเลย
“ พอเถอะเรย์..... ” หญิงสาวที่ดูการต่อสู้มั้งแต่ต้นเดินมาห้ามคู่สัญญาของตน
ขณะนั่นเองก็มีฝูงคนราวๆยี่สิบคนมาพร้อมอาวุธในมือ
“ ดูเหมือนจะพลาดนะอิกนิส แต่บอสก็ไม่คิดว่าแกจะจัดการพวกนี้ได้ตั้งแต่แรกแล้วล่ะนะ
พวกเราแค่รอจังหวะให้พวกแกสู้กันบาดเจ็บแล้วค่อยเก็บตกเท่านั้นเอง ” เหล่าชายในชุดดำพูดอย่างเย้ยหยันใส่พวกเขา
“ ต้องสู้กับพวกนี้อีกเรอะ
” ราดิเซย์บ่นด้วยนํ้าเสียงเบื่อหน่ายก่อนที่ทั้งคู่จะตั้งท่าเตรียมสู้กับมาเฟียทั้งยี่สิบคนนั้น
สู้กับพวกนั้นทั้งยี่สิบคนน่ะเหรอ พวกแกจะบ้าเกินไปแล้วประตูก็อยู่ข้างหลังแค่นี้เอง.....
ชีวิตของยัยวัลดี้ที่ฉันช่วยไว้จะมาจบง่ายตรงนี้เหรอ ฉันไม่ยอมให้แกมาตายง่ายๆนะเฟ้ยไอ้หงอก
ถ้าต้องมาตายกันหมดเพราะพวกนี้ล่ะก็.....
สู้กับพวกนั้นทั้งยี่สิบคนน่ะเหรอ พวกแกจะบ้าเกินไปแล้วประตูก็อยู่ข้างหลังแค่นี้เอง.....
ชีวิตของยัยวัลดี้ที่ฉันช่วยไว้จะมาจบง่ายตรงนี้เหรอ ฉันไม่ยอมให้แกมาตายง่ายๆนะเฟ้ยไอ้หงอก
ถ้าต้องมาตายกันหมดเพราะพวกนี้ล่ะก็.....
“…หึหึหึฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า
คิดจะสู้สองต่อยี่สิบรึไง พวกแกนี่บ้าบอจริงๆฟ่ะ ” อิกนิสหัวเราะขึ้นมาอย่างบ้าคลั่งก่อนจะลุกมาสับท้ายทอยวิวาลดี้ให้สลบแล้วกระซิบราดิเซย์เบาๆจนแทบไม่ได้ยิน
“ มีอยู่อย่างนึงที่ฉันอยากทำแค่ไหนก็ทำไม่ได้
แต่นายทำได้สบายๆ................เพราะงั้นนายจะตายตรงนี้ไม่ได้”
“ หา? ” ราดิเซย์มองคนที่เขาเรียกว่าไอ้บ้ามาตลอด
ตอนนี้ไอ้บ้าคนนั้นกลับมีสีหน้าจริงจังผิดกับปรกติ
“..ปกป้องยัยนั่นแล้วทำให้เธอมีชีวิตแบบเด็กวัยรุ่นทั่วไป
ฝากด้วยล่ะ
ราดิเซย์...…..” พอพูดจบอิกนิสก็ผลักเพื่อนเก่าทั้งสองของเขาออกทางประตูแล้วล็อคจากข้างใน
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
นั่นสินะฉันอาจจะบ้าจริงๆก็ได้ทำไมถึงทำเพื่อสองคนนั้นขนาดนั้น.... แต่ช่างมันเถอะ
“ หึหึหึหึหึหึหึหึ
ใครอยากตายก่อนเข้ามาเลย
ท่านอิกนิสคนนี้จะช่วยสงเคราะห์ให้เอง!! ”
